Ξωκλήσι

   Εκείνο το βράδυ δεν του ‘πρεπε.

   Φωτισμένο κι αγνό

   θαρρούσες πως στέκει

   το κέντρο σπουδαίας πόλης.

   Ίσως πάλι

   να είναι η μοίρα του να περιμένει

   κάποια Υόρκη Νέα να στηθεί γύρω του

   και μέχρι τότε να πλάθει γλώσσα

   φωτισμένη κι αγνή.

   Το πόνεσα εκείνο το βράδυ το ξωκλήσι.

   Μίλησα μαζί του ώρα πολλή

   κι εκείνο μου είπε τόσα και τόσα

   για έρωτες, για μυστικά ιερά

   και για παπάδες που πίνουν

   κρυφά το πρωί τ’ άναμα.

   Και μιλούσα μαζί του όλο το βράδυ

   και τόσο πολύ το πόνεσα

   ώσπου έγινα ξωκλήσι κι εγώ.