Το μπαλκόνι σου

Νιώθω

σα να πιάνω πρώτη φορά

το μολύβι για να γράψω,

για να γράψω

για εκείνο το μπαλκόνι

μπροστά στη θάλασσα.

-Νύχτα, γιατί νιώθω σαν τη πρώτη φορά; -

Απόψε

δε ζητώ κανένα δρόμο.

Μονάχα εκείνο το μπαλκόνι

μπροστά στη θάλασσα.

Δε θέλω

να σου μιλώ και να μου μιλάς

για εκείνα που άνανδρα

κρύβουμε στα ποιήματά μας.

Δε θέλω

τον αέρα να αναστατώσουμε

με λέξεις.

Αυτή τη νύχτα

ζητώ εκείνο το μπαλκόνι σου

μπροστά στη θάλασσά σου,

ζητώ λίγο από εκείνη τη μέρα

τότε που στο μικρότερο κύτταρο του κορμιού σου

έριξα την ποιητική μου καρέκλα.