Στο μαύρο σου ράσο

Εσύ φίλε

που δυο χρόνια τώρα

στέκεσαι και κοιτάζεις

να ξέρεις

πως η μάνα σου κάθε βράδυ

ανάβει καντήλι.

Απόψε όμως άκουσε με

όταν η καντηλήθρα πέσει στο λάδι

γονάτισε μπροστά μου

και αμάρτησε όλη νύχτα

πάνω στην ελιά του βουβώνα μου.

Το πρωί πια

έχοντας αγιάσει

θα γίνεις εικόνισμα σε ναό

και θα σταθείς πλάι μου

να μας προσκυνήσουν

αυτοί που αγίασαν στον παράδεισο

αυτοί που δεν κοινώνησαν θεία ευχαρίστηση.

Η μητέρα σου τότε

θα ανάβει καντήλι

μπρος στη δική σου εικόνα

-Άγιέ μου-

και θα κλαίει στο μαύρο σου ράσο.