Στο Ακρογιάλι

Γιατί να ’μαι ακόμα εδώ;

Γιατί να στέκω σε τούτο τ’ ακρογιάλι;

Σε βλέπω απ’ το μόλο

κι όλο απομακρύνεσαι

πλοίο στ’ ανοιχτά νερά ανοίγεσαι.

Το ξέρω πως μια μέρα θα σε χάσω

δίχως να ’χω προλάβει

να σου πω αντίο,

δίχως να ’χω καταλάβει

της ζωής τ’ αστείο.

Κι όταν το δικό σου πλοίο

χαθεί απ’ τα μάτια μου,

σ’ αυτό τ’ ακρογιάλι θα καρτερώ

να ανταμώσω το βλέμμα σου,

αυτό το βλέμμα που δε μ’ άφησαν να δω.