Μ’ αρέσει να κοιτώ
τους ανθρώπους.
Να συζητώ με τη σιωπή τους.
Να πλάθω στα όνειρα μου, τη ζωή μαζί τους.
Δε νοιάζομαι.
Πιάσε με απ’ το χέρι
να ταξιδέψουμε δρόμο δρόμο
ως το Άγνωστο.
Κράτα με σφιχτά
να ζεσταθώ στην ανάσα σου
και μη μ’ αφήσεις
σε δρόμους γεμάτους παγωνιά.
Μη ρωτάς
για ποιόν και γιατί.
Δεν ξέρω.
Γιατί αυτό που μας ενώνει, μας ενώνει πιο πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου