Ανακριτής εαυτός

      Τώρα που μοιάζει να' μαι σε μια δίκη
      μέσα σε λέξεις σε συνθήματα υγρά
      κρυμμένα μαξιλάρια μες στη θήκη
      που νύχτα βγήκαν να με πάρουν αγκαλιά.

      Κι αφού για πάντα πια τον κόσμο μου ανακρίνεις
      όσα δε θέλησα να δώσω τα κρατώ
      θα γίνουμε ένα-ένα παίρνεις κι ένα δίνεις
      μέσα στο πάντα ανακριτής ο εαυτός.

      Δε θα μιλώ για εκείνα που δε ξέρω
      για όσα παλιά προσπάθησα να θυμηθώ
      θα τους μετρώ και μέσα θα υποφέρω
      πόσα φιλιά μου έδινες πριν κοιμηθώ.