Σε περιμένω ανάμεσα σε δυο χώρες
που δε συνόρεψαν ποτέ
ανάμεσα στο συντηρητισμό το δικό σου
και στον αναχωρητισμό το δικό μου
σε περιμένω ανάμεσα στην αξιοπρέπεια της Αθήνας
και στη νύχτα του Πειραιά
ανάμεσα στο χορό μιας τσιγγάνας
και στο τσιγάρο ενός έφηβου
σε περιμένω μπροστά από το άγαλμα του δούκα του Wellington
δίπλα από μια τράπεζα
και δυο περιστέρια
σε δυο σελίδες του Καραγάτση ανάμεσα
τόσο ήσυχα σε περιμένω -
κι έχω τα χέρια μου άδεια
σε περιμένω ανάμεσα στην απόσταση
των δαχτύλων σου από τα δικά μου
ίσα να σμίξει το δέρμα μας
κι ύστερα να χαθεί ο κόσμος
